Jak uzyskać zadośćuczynienie po śmierci osoby najbliższej?

Zadośćuczynienie jest majątkową rekompensatą niemajątkowych, negatywnych doznań fizycznych i psychicznych. Stanowi określoną kwotowo formę zrekompensowania i załagodzenia cierpienia emocjonalnego o charakterze wewnętrznym. Wysokość zadośćuczynienia powinna odpowiadać doznanej krzywdzie i powinna być dla poszkodowanego odczuwalna i przynosić mu równowagę emocjonalną, naruszoną przez doznane cierpienia psychiczne.

Zadośćuczynienie zasądzane jest przez sąd na rzecz najbliższych członków rodziny zmarłego. Do kręgu najbliższych członków rodziny zaliczamy dzieci zmarłego, rodziców, współmałżonka, rodzeństwo, dziadków oraz inne osoby pozostające ze zmarłym w ścisłych i zażyłych stosunkach.

Zdarza się, że osoba zmarła pozostawała w głębszych stosunkach emocjonalnych z osobami, z którymi nie łączyło ją formalne pokrewieństwo czy powinowactwo, czego przykładem konkubinat. Przyjmuje się, że przy ustaleniu osoby najbliższej dla zmarłego należy wziąć pod uwagę faktyczny układ stosunków pomiędzy danymi osobami.

Ze swej natury, zadośćuczynienie powinno rekompensować w całości wszelkie negatywne doznania poszkodowanego. Nie ma ścisłych reguł ani sposobu obliczania takiego zadośćuczynienia. Jego wysokość zależy indywidualnie od stanu faktycznego sprawy. Przyjmuje się, że kryteriami jakie powinno brać się przy jego obliczaniu są stopień pokrewieństwa, rodzaj i intensywność więzi rodzi, rola osoby zmarłej w rodzinie, wiek zmarłego i pokrzywdzonego, rozmiar poniesionej krzywdy, dramatyzm przeżyć, długość i intensywność przebytej żałoby, stopień uszczerbku na
zdrowiu psychicznym poszkodowanego, wystąpienie zaburzeń psychicznych, rozstroju nerwowego po stracie osoby najbliższej.